گفت : خـودکـ ــار آبی من ، موقـ ــع نوشتن نــ ــامت ، رنـ ـگش قــ ـــرمز می شود ، نـمیـدانــ ــم از 

خـجـالت است یــ ــا داغ عشق ، امـ ــا هیچ غلط گیری پــاکش نمیکند ، گفتـمش ، زین پس بـــا 

مـداد بنویس ...

ته دیگ عشق اول را هر چقدر که بسابی ،چـه با اسکـــ ــاج دوست داشتنهای بعدی ، چه بـــــا 

سیـ ــم ظـرفشویی عــ ـــاشق شدن های بعدی ، از دلت پــاک نمیشود ، حالــــا تو هی بساب 

بساب و از صدای نـــ ـــاهنجارش سر درد بگیری !!

این روزهــا قصه ی خــ ــوابیدن وجدان هــ ــا ، روی خوابیدن اصحــ ــاب کهف را سفیـ ــد کرده استـــ

خدایـــ ــا آیـه ای برای این هــ ــا نازل کن ..

شب نوشت ،‌ قـلابت را بدون طعمـه به آب بينداز ، اينجــا سرشار از ماهی هايی است کـه از زندگی سیرند !!

سرت را برگردانی ، خــ ــاطـرات چنـان زیـر گوشت می خوابــاند تــ ــا جای پنج انگشتش گــــرمــای 

راهت شود ، گذاشت راهتــ را بـگیر و برو ، بـــ ــا خـاطرات در نـیفت ، دستش عجیب سنگین استــــ.

مخاطب خاص ، در کودکی در کـدامین بـــ ــازی راهت ندادند که امـروز ، تــا به این حد دیوانـه وار تشنه

بــ ــازی کردن با آدمهایی ...

این روزهــا ساکت که بمانی ، میــرود به حساب جواب نداشتنت ، عمـرا اگـ ـر بفهمند ، داری جون می کنی

تـــا احترامشان را نگه داری !!

دختــرک گفت بشمار ، پسـرک چشمانش را بست و شروع کرد به شمردن یک ، دو ، سه ، چهار...

دختــ ـــرک رفت پنهان شود ، آن طــرف پـسر دیــ ـگـری را دید کـه گرگـ ــم به هوا بـــ ــازی میکنـد

بره شد و با گرگ رفت ، پسـرک قصه هنوز میشمارد ...

روز نوشت ، به نسل هـ ـای بعد بـگویید : که نسل مـا نه سر پـیـاز بود نه تـه پـیـاز ، نسل مـا خـود پیاز بود 

که هـر که مــ ــا را دید گریه كــ ــرد !!

پرنده كنـاره پنجـره به زندانی فخـر ميفروخت ،از پـرواز كردن گفت و  آزادی اش را به رخ زندانی كشيد 

زندانی لبخندی زد و  به دور دست هـا نگريست ، در خيالش پـرواز كـرد و در افكــارش  آزاد زيـست !!

شب نوشت ، حال و روز آدمهای شهر من اينگونه است ، ساكن در كوچه بن بست و جويـاي عشق 

در خيابان يک طرفي ..

یـا مقلب الـقلوب و الابصار ، یـا مدبـرالیل و النهار ، یـا محول الحول و الاحوال ، حول حالنا الی احسن الـحال

تنها که باشی نگـاهت دقـیقتـر میشــود و معنـ ـا دار ، چیزهـایی میبینـی که دیگـران نمیبیننـد ، در خیـابـــان 

زودتــر از همه میفهمـی پاییـز آمــده و ابرهــا آسمــــان را محکـــم در آغوش کشیده انـد ، میتوانی بی توجـه 

به اطـراف ساعت ها چشــم به آسمــان بــدوزی و تولـــــد بــــاران را نظــاره گـر باشـ ـ ـی ... !!

این نیز بگـذرد : هرگـ ـز به ، این نیز بگذرد هـا ، دل خوش مـدار که چون بگذرد چیـزی جـز عـمرت را بـ ــا خود 

نبرده است.

بزرگی را گفتند زندگی چند بخش است ، گفت دو بخش ( کودکی و پیـری ) ، گفتـند پس جوانی را چـه شـد

گفت ، بـــ ــ ــا عـشق ساخت ، بــ ـــا بی وفایی سوخت ، بـــ ــــا جدایی مرد ...

بدون شرح ، مــراحــل دوش گرفتن ، بـــا آب ســرد ... !!

دلتنگی کثیفی است وقـتی ..

دلـتنـگ کسی بـاشی که ، بــارهــا به تـو خیـانت کـرده است.

شب نوشت ، اگـر مـوفق شدید به کسی خیـانت کـنیـد ، آن شخص را احـمق فـرض نـکنیـد ، بـلکـه بـدانیـد 

کـه او ، خیلی بـیشتر از آنـچـه لیـاقت داشته اید به شمـا اعتمـاد کرده است !!

گنجشکی بـا عجله و همه توان به آتش نزدیک میشد و برمیگشت ، پرسیدند : چه می کنی ، پـاسـخ داد :

در ایـن نـزدیکی چشمـه آبی هست و مـ ـن مـرتـب نـوک خود را پـر از آب میکنـم و آن را روی آتـش میـریـزم

گفتند : شعله آتش در مقایسه با آبی که تو می آوری بسیار زیــاد است  و این آب فــایده ای نـدارد ، گفت :

شـایـد نـتوانـم آتـش را خـامـوش کـنـم ، امـا آن موقـع کـه خـداوند می پرسد ، زمـانی که دوستت در آتش 

می سوخت تو چـه کردی  ، خواهم گفت : هر آنچه از من بـر می آمـد ..

اعتمـاد : به هر آسمـان زلالی شـک دارد ، گنجشکی کـه بـا سر به پـنجـره خورده است ..

روز نوشت ، تنها سخنگـوی جهان طبیعت ، آزمـایـش است ، پـس بـاید همـیشـه به تجـربه پـرداخت و هـر

کـاری و یــا چیـزی را به هزار شکل آزمـود.

سالها دل طلب جام جم از ما مى‏كرد

آنچه خود داشت ز بیگانه تمنّا مى‏كرد

گوهرى كز صدف كون و مكان بیرون است

طلب از گمشدگان لب دریا مى‏كرد

مشكل خویش بر پیر مغان بردم دوش

كاو به تأیید نظر حلّ معمّا مى‏كرد

دیدمش خرم و خوش‏دل قدح باده به دست

وندران آینه صدگونه تماشا مى‏كرد

گفتم این جام جهان بین به تو كى داد حكیم

گفت آن روز كه این گنبد مینا مى‏كرد

گفت آن یار كزو گشت سَرِ دار بلند

جرمش این بود كه اسرار هویدا مى‏كرد

فیض روح‏القدس ار باز مدد فرماید

دیگران هم بكنند آنچه مسیحا مى‏كرد

گفتمش زلف چو زنجیر بتان از پى چیست

گفت حافظ گله‏اى از دل شیدا مى‏كرد

دوباره آمده ام از جاده های بی قرار

دوباره آمده ام از جاده های بی شکیب

دوباره آمده ام تا در اوج چشمان تو

غزل عشق را دوباره از نو معنا کنم .

در اندیشه چشم تو مست وغزلخوانم من

یکدم کنار سبزه و یار و گلستانم من

تا کی شراب و می مستی نخورم

باده در ساغر و پیمانه هستی نخورم

بگذار به یک جام مرا مست کنند

عکس رخ تو در نظرم هست کنند.

عاشق شدن
آنقدر بخندی که دلت درد بگیره

بعد از اینکه از مسافرت برگشتی ببینی
هزار تا نامه داری

برای مسافرت به یک جای خوشگل بری

به آهنگ مورد علاقت از رادیو گوش بدی
به رختخواب بری و به صدای بارش بارون گوش بدی

از حموم که اومدی بیرون ببینی حو له ات گرمه !

آخرین امتحانت رو پاس کنی

کسی که معمولا زیاد نمی بینیش ولی دلت
می خواد ببینیش بهت تلفن کنه

توی شلواری که تو سال گذشته ازش استفاده
نمی کردی پول پیدا کنی

برای خودت تو آینه شکلک در بیاری و
بهش بخندی !!!

تلفن نیمه شب داشته باشی که ساعتها هم
طول بکشه

بدون دلیل بخندی

بطور تصادفی بشنوی که یک نفر داره
از شما تعریف می کنه

از خواب پاشی و ببینی که چند ساعت دیگه
هم می تونی بخوابی !

آهنگی رو گوش کنی که شخص خاصی رو به یاد شما
می یاره


عضو یک تیم باشی


از بالای تپه به غروب خورشید نگاه کنی

دوستای جدید پیدا کنی

وقتی "اونو" میبینی دلت هری
بریزه پایین !

لحظات خوبی رو با دوستانت سپری کنی

کسانی رو که دوستشون داری رو خوشحال ببینی


یه دوست قدیمی رو دوباره ببینید و
ببینید که فرقی نکرده


عصر که شد کنار ساحل قدم بزنی


یکی رو داشته باشی که بدونید دوستت داره

یادت بیاد که دوستای احمقت چه کارهای
احمقانه ای کردند و بخندی
و بخندی و 
باز هم بخندی .......

اینها بهترین لحظه‌های زندگی هستند


قدرشون روبدونیم

زندگی یک
مشکل نیست که باید حلش کرد بلکه یک
هدیه است که باید ازش لذت برد

************ ****
وقتی
زندگی 100 دلیل برای گریه كردن
به
تو نشان میده تو 1000 دلیل
برای
خندیدن به اون نشون بده.

(چارلی چاپلین)

چقدر خنده داره که ... * چقدر خنده داره که یک ساعت خلوت با خدا دیر و طاقت فرساست. ولی 90 دقیقه بازی یک تیم فوتبال مثل باد می گذره! * چقدر خنده داره که صد هزارتومان کمک در راه خدا مبلغ بسیار هنگفتیه اما وقتی که با همون مقدار پول به خرید می ریم کم به چشم میاد! * چقدر خنده داره که یک ساعت عبادت طولانی به نظر میاد اما یک ساعت فیلم دیدن به سرعت می گذره! * چقدر خنده داره که وقتی می خوایم عبادت و دعا کنیم هر چی فکر می کنیم چیزی به فکرمون نمیاد تا بگیم اما وقتی که می خوایم با دوستمون حرف بزنیم هیچ مشکلی نداریم! * چقدر خنده داره که وقتی مسابقه ورزشی تیم محبوبمون به وقت اضافی می کشه لذت می بریم و از هیجان تو پوست خودمون نمی گنجیم اما وقتی مراسم دعا و نیایش طولانی تر از حدش می شه شکایت می کنیم و آزرده خاطر می شیم! * چقدر خنده داره که خوندن یک صفحه و یا بخشی از كتاب آسمانی سخته اما خوندن صد سطر از پرفروشترین کتاب رمان دنیا آسونه ! * چقدر خنده داره که سعی می کنیم ردیف جلو صندلی های یک کنسرت یا مسابقه رو رزرو کنیم اما در برنامه عبادت به آخرین صف ها تمایل داریم! * چقدر خنده داره که برای عبادت و کارهای مذهبی هیچ وقت زمان کافی در برنامه روزمره خود پیدا نمی کنیم اما بقیه برنامه ها رو سعی می کنیم تا آخرین لحظه هم که شده انجام بدیم! * چقدر خنده داره که شایعات روزنامه ها رو به راحتی باور می کنیم اما سخنان دینی رو به سختی باور می کنیم! * چقدر خنده داره که همه مردم می خوان بدون اینکه به چیزی اعتقاد پیدا کنند و یا کاری در راه خدا انجام بدند به بهشت برن! * چقدر خنده داره که وقتی جوکی رو از طریق پیام کوتاه و یا ایمیل به دیگران ارسال می کنیم به سرعت آتشی که در جنگلی انداخته بشه همه جا رو فرا می گیره اما وقتی سخن و پیام الهی رو می شنویم دو برابر در مورد گفتن یا نگفتن اون فکر می کنیم! * خنده داره اینطور نیست؟ * دارید می خندید ؟ * دارید فکر می کنید؟

     ما دل به غم تو بسته داریــم ای دوست

درد تو به جان خسته داریم ای دوست                    

از احساسم جدا گشتی به روی عشق خندیدی

گمان كردم كه این آخر كمی از عشق ترسیدی

گمان كردم كه شرمت شد بگویی عاشقت هستم

گمان كردم نفهمیدی كه من هم عاشقت بودم

همیشه با دلم گفتم كه رفته باز می آید

دلم خندید و من افسوس معنایش نفهمیدم

ولی امروز می دانم كه هرگز تو نمی آیی

گمان نه من یقین دارم وجودم را نمی خواهی

دلت یار دل دیگر دلم با تو غریبانه

نگاهم را نمی بینی نگاهی بس صمیمانه

شب رفتن تو جان رود از تن من رسد تا به فلك ناله و شیون من

رشته ای بر گردنم افکنده دوست .....می کشد انجا که خاطرخواه اوست

نمی دانم شابد به نسیمی که صبح گاه در سایه روشن حسرت و لبخند از کنار دستهایت عبور کرد می اندیشی و من به آن بادبادکی فکر می کنم که در سپیده دم ستاره و اسپند در نگاه زلال تو تخم گذاشت و تو نم نم در تنهایی و ماه ناپدید شدی و تنها رد پایت در امتداد مسیرهای خیس بی پایان جا ماند

نمی دانم کدام پرنده در نبض مدادهایت جاری بود که هیچ کاغذی در وسعت حجم آن نگنجید راستی نگفتی کدام باد بادبادکهایت را با خود برد 

 به عشق چشم تو بی قرارم به راهت روز و شب چشم انتظارم بگو با من به لحنی نرم و آرام بگو زیبا چقدر باید ببارم چرا گفتی من زیباترینم تو را تنهای تنها می گذارم برو چون با نگاه عاشق خود تو را دست خداوند می سپارم

هر وقت دلتنگ شدی به یاد بیار کسی رو که خیلی دوستت داره هر وقت نا امید شدی به یاد بیار کسی رو که تنها امیدش تویی وقتی پر از سکوت شدی به یاد بیار کسی رو که به صدات محتاجه وقتی دلت خواست از غصه بشکنی به یاد بیار کسی رو که توی دلت یه کلبه ساخته 

 سکوت میکنم که نگفتنم بهتر است که نفس کشیدنم بهانه است. بهانه ای برای انتظار. دروغ و صد دروغ که برگردی. باور نکردن رفتنت از کنار من. شکستن سکوت شب با گریه های من. خسته ام از بی وفایی تو نمی توانم حتی گله ای کنم از حرف های تو. این عشق گلویم را بسته...چه بگویم که نگفتنم و گفتنم رسواییست! دلیل بر نبودن عقل است بر این عاشق تنها !

            ما دل به غم تو بسته داریــم ای دوست

درد تو به جان خسته داریم ای دوست                    

از احساسم جدا گشتی به روی عشق خندیدی

گمان كردم كه این آخر كمی از عشق ترسیدی

گمان كردم كه شرمت شد بگویی عاشقت هستم

گمان كردم نفهمیدی كه من هم عاشقت بودم

همیشه با دلم گفتم كه رفته باز می آید

دلم خندید و من افسوس معنایش نفهمیدم

ولی امروز می دانم كه هرگز تو نمی آیی

گمان نه من یقین دارم وجودم را نمی خواهی

دلت یار دل دیگر دلم با تو غریبانه

نگاهم را نمی بینی نگاهی بس صمیمانه

سالها دل طلب جام جم از ما مى‏كرد

آنچه خود داشت ز بیگانه تمنّا مى‏كرد

گوهرى كز صدف كون و مكان بیرون است

طلب از گمشدگان لب دریا مى‏كرد

مشكل خویش بر پیر مغان بردم دوش

كاو به تأیید نظر حلّ معمّا مى‏كرد

دیدمش خرم و خوش‏دل قدح باده به دست

وندران آینه صدگونه تماشا مى‏كرد

گفتم این جام جهان بین به تو كى داد حكیم

گفت آن روز كه این گنبد مینا مى‏كرد

گفت آن یار كزو گشت سَرِ دار بلند

جرمش این بود كه اسرار هویدا مى‏كرد

فیض روح‏القدس ار باز مدد فرماید

دیگران هم بكنند آنچه مسیحا مى‏كرد

گفتمش زلف چو زنجیر بتان از پى چیست

گفت حافظ گله‏اى از دل شیدا مى‏كرد

دوباره آمده ام از جاده های بی قرار

دوباره آمده ام از جاده های بی شکیب

دوباره آمده ام تا در اوج چشمان تو

غزل عشق را دوباره از نو معنا کنم .

در اندیشه چشم تو مست وغزلخوانم من

یکدم کنار سبزه و یار و گلستانم من

تا کی شراب و می مستی نخورم

باده در ساغر و پیمانه هستی نخورم

بگذار به یک جام مرا مست کنند

عکس رخ تو در نظرم هست کنند.

عاشق شدن
آنقدر بخندی که دلت درد بگیره

بعد از اینکه از مسافرت برگشتی ببینی
هزار تا نامه داری

برای مسافرت به یک جای خوشگل بری

به آهنگ مورد علاقت از رادیو گوش بدی
به رختخواب بری و به صدای بارش بارون گوش بدی

از حموم که اومدی بیرون ببینی حو له ات گرمه !

آخرین امتحانت رو پاس کنی

کسی که معمولا زیاد نمی بینیش ولی دلت
می خواد ببینیش بهت تلفن کنه

توی شلواری که تو سال گذشته ازش استفاده
نمی کردی پول پیدا کنی

برای خودت تو آینه شکلک در بیاری و
بهش بخندی !!!

تلفن نیمه شب داشته باشی که ساعتها هم
طول بکشه

بدون دلیل بخندی

بطور تصادفی بشنوی که یک نفر داره
از شما تعریف می کنه

از خواب پاشی و ببینی که چند ساعت دیگه
هم می تونی بخوابی !

آهنگی رو گوش کنی که شخص خاصی رو به یاد شما
می یاره


عضو یک تیم باشی


از بالای تپه به غروب خورشید نگاه کنی

دوستای جدید پیدا کنی

وقتی "اونو" میبینی دلت هری
بریزه پایین !

لحظات خوبی رو با دوستانت سپری کنی

کسانی رو که دوستشون داری رو خوشحال ببینی


یه دوست قدیمی رو دوباره ببینید و
ببینید که فرقی نکرده


عصر که شد کنار ساحل قدم بزنی


یکی رو داشته باشی که بدونید دوستت داره

یادت بیاد که دوستای احمقت چه کارهای
احمقانه ای کردند و بخندی
و بخندی و 
باز هم بخندی .......

اینها بهترین لحظه‌های زندگی هستند


قدرشون روبدونیم

زندگی یک
مشکل نیست که باید حلش کرد بلکه یک
هدیه است که باید ازش لذت برد

************ ****
وقتی
زندگی 100 دلیل برای گریه كردن
به
تو نشان میده تو 1000 دلیل
برای
خندیدن به اون نشون بده.

(چارلی چاپلین)

چقدر خنده داره که ... * چقدر خنده داره که یک ساعت خلوت با خدا دیر و طاقت فرساست. ولی 90 دقیقه بازی یک تیم فوتبال مثل باد می گذره! * چقدر خنده داره که صد هزارتومان کمک در راه خدا مبلغ بسیار هنگفتیه اما وقتی که با همون مقدار پول به خرید می ریم کم به چشم میاد! * چقدر خنده داره که یک ساعت عبادت طولانی به نظر میاد اما یک ساعت فیلم دیدن به سرعت می گذره! * چقدر خنده داره که وقتی می خوایم عبادت و دعا کنیم هر چی فکر می کنیم چیزی به فکرمون نمیاد تا بگیم اما وقتی که می خوایم با دوستمون حرف بزنیم هیچ مشکلی نداریم! * چقدر خنده داره که وقتی مسابقه ورزشی تیم محبوبمون به وقت اضافی می کشه لذت می بریم و از هیجان تو پوست خودمون نمی گنجیم اما وقتی مراسم دعا و نیایش طولانی تر از حدش می شه شکایت می کنیم و آزرده خاطر می شیم! * چقدر خنده داره که خوندن یک صفحه و یا بخشی از كتاب آسمانی سخته اما خوندن صد سطر از پرفروشترین کتاب رمان دنیا آسونه ! * چقدر خنده داره که سعی می کنیم ردیف جلو صندلی های یک کنسرت یا مسابقه رو رزرو کنیم اما در برنامه عبادت به آخرین صف ها تمایل داریم! * چقدر خنده داره که برای عبادت و کارهای مذهبی هیچ وقت زمان کافی در برنامه روزمره خود پیدا نمی کنیم اما بقیه برنامه ها رو سعی می کنیم تا آخرین لحظه هم که شده انجام بدیم! * چقدر خنده داره که شایعات روزنامه ها رو به راحتی باور می کنیم اما سخنان دینی رو به سختی باور می کنیم! * چقدر خنده داره که همه مردم می خوان بدون اینکه به چیزی اعتقاد پیدا کنند و یا کاری در راه خدا انجام بدند به بهشت برن! * چقدر خنده داره که وقتی جوکی رو از طریق پیام کوتاه و یا ایمیل به دیگران ارسال می کنیم به سرعت آتشی که در جنگلی انداخته بشه همه جا رو فرا می گیره اما وقتی سخن و پیام الهی رو می شنویم دو برابر در مورد گفتن یا نگفتن اون فکر می کنیم! * خنده داره اینطور نیست؟ * دارید می خندید ؟ * دارید فکر می کنید؟

     ما دل به غم تو بسته داریــم ای دوست

درد تو به جان خسته داریم ای دوست                    

از احساسم جدا گشتی به روی عشق خندیدی

گمان كردم كه این آخر كمی از عشق ترسیدی

گمان كردم كه شرمت شد بگویی عاشقت هستم

گمان كردم نفهمیدی كه من هم عاشقت بودم

همیشه با دلم گفتم كه رفته باز می آید

دلم خندید و من افسوس معنایش نفهمیدم

ولی امروز می دانم كه هرگز تو نمی آیی

گمان نه من یقین دارم وجودم را نمی خواهی

دلت یار دل دیگر دلم با تو غریبانه

نگاهم را نمی بینی نگاهی بس صمیمانه

شب رفتن تو جان رود از تن من رسد تا به فلك ناله و شیون من

غبارین شد از این غم گل سرخ دلم كه شد بی تو خزان فصل شكفتن من

پس از تو نه قراری،نه باغی نه بهاری نه شوق گل و گلگشت،من و كنج حصاری

ای طالع خوش كوكب من از تو تهی شد ای اختر روشن شب من از تو تهی شد

ای عطر تكلم سخنم پر نشد از تو ای باغ تبسم لب من از تو تهی شد

ای كار و كس من،ای همنفس من وقتی تو نباشی،دنیا قفس من

پس از تو نه قراری،نه باغی نه بهاری نه شوق گل و گلگشت،من و كنج حصاری

رشته ای بر گردنم افکنده دوست .....می کشد انجا که خاطرخواه اوست

نمی دانم شابد به نسیمی که صبح گاه در سایه روشن حسرت و لبخند از کنار دستهایت عبور کرد می اندیشی و من به آن بادبادکی فکر می کنم که در سپیده دم ستاره و اسپند در نگاه زلال تو تخم گذاشت و تو نم نم در تنهایی و ماه ناپدید شدی و تنها رد پایت در امتداد مسیرهای خیس بی پایان جا ماند

نمی دانم کدام پرنده در نبض مدادهایت جاری بود که هیچ کاغذی در وسعت حجم آن نگنجید راستی نگفتی کدام باد بادبادکهایت را با خود برد 

 به عشق چشم تو بی قرارم به راهت روز و شب چشم انتظارم بگو با من به لحنی نرم و آرام بگو زیبا چقدر باید ببارم چرا گفتی من زیباترینم تو را تنهای تنها می گذارم برو چون با نگاه عاشق خود تو را دست خداوند می سپارم

هر وقت دلتنگ شدی به یاد بیار کسی رو که خیلی دوستت داره هر وقت نا امید شدی به یاد بیار کسی رو که تنها امیدش تویی وقتی پر از سکوت شدی به یاد بیار کسی رو که به صدات محتاجه وقتی دلت خواست از غصه بشکنی به یاد بیار کسی رو که توی دلت یه کلبه ساخته 

 سکوت میکنم که نگفتنم بهتر است که نفس کشیدنم بهانه است. بهانه ای برای انتظار. دروغ و صد دروغ که برگردی. باور نکردن رفتنت از کنار من. شکستن سکوت شب با گریه های من. خسته ام از بی وفایی تو نمی توانم حتی گله ای کنم از حرف های تو. این عشق گلویم را بسته...چه بگویم که نگفتنم و گفتنم رسواییست! دلیل بر نبودن عقل است بر این عاشق تنها !

            ما دل به غم تو بسته داریــم ای دوست

درد تو به جان خسته داریم ای دوست                    

از احساسم جدا گشتی به روی عشق خندیدی

گمان كردم كه این آخر كمی از عشق ترسیدی

گمان كردم كه شرمت شد بگویی عاشقت هستم

گمان كردم نفهمیدی كه من هم عاشقت بودم

همیشه با دلم گفتم كه رفته باز می آید

دلم خندید و من افسوس معنایش نفهمیدم

ولی امروز می دانم كه هرگز تو نمی آیی

گمان نه من یقین دارم وجودم را نمی خواهی

دلت یار دل دیگر دلم با تو غریبانه

نگاهم را نمی بینی نگاهی بس صمیمانه

سهراب سپهری (۱۵ مهر ۱۳۰۷ در کاشان – ۱ اردیبهشت ۱۳۵۹ در تهران) شاعر و نقاش ایرانی بود. او از مهم‌ترین شاعران معاصر ایران است و شعرهایش به زبان‌های بسیاری از جمله انگلیسی ، فرانسوی ، اسپانیای و ایتالیلیی  ترجمه شده‌است. وی پس از ابتلا به بیماری سرطان خون در بیمارستان پارس تهران درگذشت.

            پرسید : به خاطر کی زنده هستی؟

         با اینکه دوست داشتم با تمام وجود داد بزنم به خاطر تو... گفتم به خاطر هیچ کس

و گفتی که باید از هم جدا شیم